Përtej kontratës ka edhe më shumë. Nicolò Zaniolo do të largohet jo vetëm sepse Roma, fillimisht me Fienga dhe Petrachi dhe tani me Tiago Pinto, nuk ia rinovoi kontratën dhe nuk po ia rinovojnë. Drejtuesit nuk donin dhe nuk duan t’i japin një rrogë mbi 4 milionë euro kur fusha thotë të kundërtën.
Dhe kushdo që menaxhon lojtarin e di shumë mirë se rrënjët e pakënaqësisë së Nicolo-s janë më të thella. E dinë edhe tifozët, të cilët e kanë dashur këtë lojtar, sa i pafat, që në ditën e parë. Por tani janë të lodhur.
Sepse krisja e djeshme vjen në kulmin e tre viteve – shumë kanë kaluar që nga dëmtimi i parë i rëndë më 12 janar 2020 – gjatë të cilëve Nicolò ka qenë gjithmonë i mbështetur. Dhe duroi edhe kur me rikthimin në fushë që dukej si mirazh, u fol vetëm për peripecitë jashtë futbollit.
Të cilat, duhet mbajtur mend, dolën nga profilet e tij sociale në të cilat ai tregonte gjithçka. Tashmë në Instagram nuk gabon më, edhe nëse dje i çaktivizoi komentet për shkak të shumë reagimeve negative, por keqardhja është zhvendosur.
Nga rrjetet sociale në jetën reale. Po atë jetë që në këto tre vite i ka dhënë një djalë, Tommaso, i lindur në korrik 2021: shtatzënia nuk ishte e lehtë, Nicolò u nda me të dashurën e tij Sara dhe pranoi se në fillim fëmija nuk ishte në plane: “Por unë do të marr përgjegjësitë e mia si baba”.
E tha, e bëri. Dhe dje, në pasditen më të vështirë të muajve të fundit, Tommaso ishte me të. Për t’i ngritur një moral që është i rënë. Sepse Zaniolo e dinte shumë mirë se vendimi për t’u tërhequr nga skuadra për ndeshjen kundër Spezia-s do të kishte shkaktuar një stuhi.
Por ai përsëri zgjodhi ta forconte dorën e tij. Siç ndodhi tashmë (pjesërisht) ndaj Fiorentina-s kur ai qëndroi në shtëpi pasi nuk u stërvit në Trigoria për shkak të temperaturës.
Në atë moment, nëna dhe motra e tij kishin publikuar histori mbështetëse në Instagram, ashtu si edhe shoku i tij më i mirë disa ditë më vonë: e çuditshme, për shkak të një gripi të parëndësishëm. Është e qartë se kishte më shumë. Gjithmonë ka pasur më shumë.
Vitet e fundit ka pasur një djalë që iu nënshtrua dy herë një operacioni në gju, dy herë kishte Covid, u ndje i goditur nga trajnerët, drejtuesit dhe flamujt dhe nuk u ndje kurrë si një lojtar i mirë. Jo për veten e tij, por për të tjerët.
Klubi i cili në media, sipas tij, mbështetej te lojtarë të tjerë, edhe pse në realitet gjithmonë i organizoheshin intervista, qoftë edhe me gazeta ndërkombëtare. Dhe më pas roli asnjëherë aq i qartë në fushë, zgjedhja për të mos u konsideruar lider i skuadrës pas golit në Tiranë, shpërthimet nervore, fjalët e Pintos që e kishin ngrirë:
“Nuk mund të garantoj që Zaniolo do të qëndrojë”. Nuk ka rëndësi se ishin fraza fasade, ato klasike të merkatos së futbollit: Nicolò donte që Roma ta blindonte. Dhe Roma nuk e ka blinduar.
Gjithashtu sepse shifrat nuk e ndihmuan: sezonin e kaluar ai shënoi 8 gola dhe dha 9 asiste në 42 paraqitje. Vetëm dy gola në Serie A dhe disa stola të padëshiruar. Ai në derbin e marsit, mbi të gjitha i fituar. Sivjet situata nuk ka ndryshuar: vetëm dy gola mes kampionatit dhe Europa League.
Shumë nervozizëm (ai nuk ka shënuar në shtëpi në kampionat që nga viti 2019) dhe nuk po shkëlqen. Zaniolo është lojtari i Romës që tenton më shumë të driblojë, por përqindja është ndër më të ulëtat në skuadër (23.7%).
Shifra në rritje është ajo e kartonëve të verdhë dhe të kuq dhe edhe nëse të gjithë në Trigoria, duke filluar nga Mourinho, mendojnë se gjyqtarët duhet ta mbrojnë më shumë, ai ndonjëherë është shfaqur tepër nervoz.
Nuk është rastësi që klubi kishte menduar të vendoste pranë tij një trajner mendor: një propozim që u refuzua. Ashtu si kërkesa e tij për një kontratë prej një lojtari të madh, që do të kishte mbuluar gjithçka që, në këto 1104 ditë, e ka larguar vërtet nga Roma.
