Shtetet e nxehta dhe jo të nxehta për SHBA në Lindjen e Mesme

Nga Steven A. Cook/ Këtë javë, Politico publikoi një artikull që zbulonte se administrata e Biden po heq nga prioritetet Lindjen e Mesme. Ishte një artikull interesant. Megjithatë, edhe pa raportimin nga Natasha Bertrand dhe Lara Seligman – dy nga gazetaret më të mira që mbulojnë sigurinë kombëtare dhe politikën e jashtme – shenjat ishin të qarta se ekipi Biden do të përpiqej të bënte çmos për të mos u përfshirë në boshtet midis arabëve, izraelitëve, turqve, kurdëve dhe iranianëve. U deshën katër javë që Presidenti i SHBA Joe Biden të telefononte Kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu dhe më pas, një javë apo më shumë që ai të telefononte kryeministrin irakian dhe mbretin saudit. Po ashtu, Shtëpia e Bardhë nuk duket se po nxiton të bëjë telefonata tek egjiptianët, turqit, emiratët, Katari dhe të tjerët. Këshilli i Sigurisë Kombëtare është përshtatur në përputhje me rrethanat, duke zvogëluar drejtorinë e Lindjes së Afërt dhe agjencitë ekzekutive të SHBA nuk po punësojnë aq shumë duar për Lindjen e Mesme sa në administratat e mëparshme. Këto ndryshime po ndodhin në sfondin e diskutimeve të pandalshme të politikës së jashtme në lidhje me “k onkurrencën e fuqisë së madhe” dhe Kinën. Nëse 2001-2020 ishte epoka e artë e analistit të Lindjes së Mesme, është e qartë se Uashingtoni tani po hyn në epokën e ekspertit të Kinës (dhe specialistit të shëndetit publik). Kjo është një gjë e mirë. Lindja e Mesme ka thithur shumë – shumë – kohë, vëmendje dhe burime të vendimmarrësve të cilët shpesh ndiqnin qëllime joreale dhe po ndiqnin politika të menduara k eq. Kjo erdhi me një kosto, duke shmangur vëmendjen nga çështje të tjera të rëndësishme si implikimet e ambicieve të Kinës, kthimi i Rusisë në skenën botërore, stabiliteti i Evropës dhe ndikimet e ndryshimit të klimës.

Në të njëjtën kohë, është e lehtë të e kzagjerosh. U desh pak më shumë se një muaj para se Presidenti Biden të urdhëronte s ulmet ajrore në rajon, duke g oditur përfaqësuesit iranianë në Siri pasi aleatët e Iranit g oditën një bazë në Kurdistanin irakian, ku ndodhen forcat amerikane. Gjithashtu, njerëzit që mbështesin tërheqjen, zvogëlimin ose tërheqjen e Shteteve të Bashkuara nga Lindja e Mesme kanë tendencë të minimizojnë rr eziqet e këtyre qasjeve. Nuk ka dyshim se politika e Shteteve të Bashkuara për Lindjen e Mesme duhet të evoluojë; ka çështje në rajon që nuk duken më aq u rgjente si dikur dhe vendet që nuk janë aq të rëndësishme sa dikur. Një pjesë e s fidës së krijimit të një qasjeje të re në rajon është përcaktimi se kush dhe çfarë është i rëndësishëm për Shtetet e Bashkuara. Pra, në frymën e ndihmës për të sqaruar këto çështje – dhe duke imituar “Listën”, tipari vjetor i Washington Post – këtu ndodhet një renditje krejtësisht subjektive e Lindjes së Mesme. Vendet që janë BRENDA kanë nevojë për vëmendjen e administratës së Biden. Vendet që janë JASHTË do të dëshironin të mendonin se kanë rëndësi, por ata duhet të përgatiten për një të ardhme që do të i njorohen, transmeton lexo.com.al.

Arabia Saudite është BRENDA – por kryesisht sepse është në pjesën periferike. Gjatë fushatës presidenciale, kandidati Joe Biden kishte fjalë të a shpra për sauditët. Një pjesë e mirë e vëmendjes së Uashingtonit ka qenë për a rmët për sauditët që nga v rasja e gazetarit Jamal Khashoggi në 2018. (Vetëm atëherë mori vëmendje të vazhdueshme në Uashington n dërhyrja k atastrofike e Arabisë Saudite në Jemen). Ishte gjithashtu, sigurisht, b llokada e Katarit dhe k eqtrajtimi i aktivistëve sauditë. E gjitha kjo po kthehet bumerang tani për Princin e Kurorës Mohammed bin Salman. Shtëpia e Bardhë njoftoi se nuk do të flasë me të, ka pezulluar a rmët u shtarake saudite që mund të përdoren për të ndjekur p enalisht l uftën në Jemen dhe lëshoi ​​një raport që detajon se çfarë di komuniteti i inteligjencës amerikane për v rasjen e Khashoggi. Aktivistët e të drejtave të njeriut, d isidentët sauditë, analistët dhe anëtarët e Kongresit i kanë mirëpritur të gjitha këto lëvizje, por… Arabia Arabia Saudite mbetet bashkëbiseduesi kryesor i Shteteve të Bashkuara në botën arabe. Nëse Biden dëshiron të arrijë një marrëveshje të re me Iranin dhe shpreson të lehtësojë v uajtjet në Jemen me synimin për t’i dhënë fund k onfliktit, ai do të duhet të arrijë bashkëpunimin saudit.

Irani është BRENDA. Ka qenë brenda që të paktën nga viti 1979. Administrata e Biden beson se mënyra më e mirë për të frenuar zhvillimin b ërthamor të Iranit është përmes diplomacisë. Sigurisht, është bërë e qartë që “p resioni maksimal” nuk ka funksionuar. Pikëpamja e përgjithshme në Uashington është se programi b ërthamor i Iranit ka përparuar më shumë sesa mund të kishte pasur nëse ish-Presidenti Donald Trump qëndronte në Planin e Përbashkët të Përgjithshëm të Veprimit të 2015. Ka gjithashtu shumë diskutime në lidhje me zgjatjen e marrëveshjes për të mbuluar sjelljen k eqdashëse të Iranit në rajon – një çështje që shpesh nënvlerësohet në Uashington – si dhe arsenalin e r aketave të Teheranit. Duket se Irani nuk do të jetë i gatshëm të heqë dorë nga aleatët e tij satelitë e tij ose r aketat e tij. Duket se Irani do të marrë shumë vëmendje në vitet e ardhshme. Ajo ka filluar tashmë me s ulmet në Siri që synojnë iranianët, transmeton lexo.com.al.

Izraeli është BRENDA sepse është Izraeli. Politika e jashtme e SHBA në Lindjen e Mesme ka qenë prej kohësh e bazuar në një pjesë të konsiderueshme në sigurimin e sigurisë izraelite. Ka arsye politike, historike, morale dhe strategjike për marrëdhënien e ngushtë midis dy vendeve. Megjithëse analistët, aktivistët dhe disa politikanë po bëjnë pyetje më k ritike në lidhje me “marrëdhëniet speciale” – për të mos përmendur qasjen disi të f tohtë të Biden ndaj Netanyahut, e cila mund të paralajmërojë ndryshime në lidhjet e ardhshme – Izraeli mbetet megjithatë një lojtar i rëndësishëm në të cilin Shtetet e Bashkuara ka investuar thellësisht. Dhe ashtu si Arabia Saudite, nëse Biden dëshiron të arrijë një marrëveshje të re me Iranin, ai do të duhet të arrijë bashkëpunimin izraelit. Marrëdhënia SHBA-Izrael është institucionalizuar, kështu që edhe nëse Biden has në t elashe me kryeministrin izraelit, siç bëri ish-Presidenti Barack Obama, marrëdhënia ka të ngjarë të mbetet “e f ortë” siç thonë ata. Edhe kur Izraeli duket jashtë, ai është akoma brenda.

Emiratet e Bashkuara Arabe janë BRENDA, por kryesisht sepse nuk është Arabia Saudite. Emiratët janë tërhequr nga sauditët dhe Mohammed bin Salman në mënyra të ndryshme. Njohja e l uftës në Jemen si një propozim h umbës. Abu Dhabi tërhoqi u shtrinë e tij nga Jemeni dhe nuk ka qenë aq i dukshëm në mbrojtjen e sauditëve brenda Uashingtonit ose diku tjetër. Ky nuk është saktësisht një vullnet e mirë i treguar nga Emirtet, por ato nuk është më në vijën e drejtpërdrejtë të z jarrit midis njerëzve në Uashington që duan të n dëshkojnë sauditët. Me një rëndësi shumë më të madhe janë Marrëveshjet e Abrahamit, të cilat sollën lavde për Emiratet. Biden si një kandidat presidencial vlerësoi marrëveshjen e normalizimit dhe ka treguar se ai do të punojë drejt zgjerimit të marrëdhënieve normale midis Izraelit dhe fqinjëve të tij. Krahu progresiv i Partisë Demokratike nuk i pëlqen shumë Emiratët – duke përmendur b urgimin e k ritikëve, n dërhyrjen e tij në Jemen dhe mënyrën se si shet palestinezët – por fakti është që Emiratët mbeten partnerë të rëndësishëm të sigurisë për Shtetet e Bashkuara, interesat e të cilave janë gjithashtu në lojë kur ekipi i Biden të ulet për të biseduar me iranianët, transmeton lexo.com.al.

Egjipti është JASHTË. Përkundër disa p akënaqësive në Kajro që Presidenti nuk e ka telefonuar d iktatorin e preferuar të Trump, egjiptianët janë ndoshta në rregull me të qenit jashtë. Kjo do të lejojë disa midis elitës egjiptiane, inteligjencës dhe zyrtarëve, lirinë që të kënaqin fantazinë e tyre se Shtetet e Bashkuara janë jashtë për të m inuar Egjiptin. Egjiptianët më seriozë duan të qëndrojnë nën ekranin e radarëve të Uashingtonit; të tejkalojnë turqit në Libi; të përqendrohen në zhvillimin ekonomik; dhe të gjejnë një mënyrë për të menaxhuar s fidën e Great Ethiopian Renaissance Dam; dhe të ekuilibrojnë marrëdhëniet midis Uashingtonit, Moskës dhe Pekinit. Sigurisht, egjiptianët kanë d emonstruar se ndonjëherë nuk mund ta ndihmojnë veten kur bëhet fjalë për Shtetet e Bashkuara. N gacmimi i familjeve të aktivistëve egjiptianë që banojnë në Shtetet e Bashkuara ose që janë shtetas të SHBA-së ka tërhequr z emërimin e anëtarëve të Kongresit dhe Sekretari i Shtetit Antony Blinken informoi me kujdes homologun e tij egjiptian se të drejtat e njeriut do të jenë pjesë e marrëdhënies.

Turqia është gjithashtu JASHTË. Qeveria turke dikur kishte shumë miq në Uashington, por tani ajo ka vetëm disa – plus një b andë lobistësh shumë të paguar. Lëvizjet e hershme të administratës së Biden sugjerojnë që Ankaraja nuk do të marrë leje të pakontrolluar nga Zyra Ovale. Zëdhënësi i Departamentit të Shtetit të SHBA, Ned Price, i ka bërë tashmë thirrje Turqisë për një numër çështjesh, duke përfshirë k eqtrajtimin e tyre ndaj komunitetit LGBTQ si dhe ndalimin e biznesmenit-filantropist Osman Kavala dhe p adinë ndaj profesorit Henri Barkey për a kuza të ngjashme qesharake në lidhje me g rushtin e shtetit të d ështuar të vitit 2016. Deri më tani, administrata ka hedhur poshtë ofertën e Ankarasë për të pasur një grup pune për blerjen e saj të sistemit të mbrojtjes ajrore S-400 të Rusisë. Megjithatë, aq sa Turqia është jashtë, ajo është gjithashtu një aleat i NATO-s, kështu që është e paqartë nëse rekordi i fundit i Turqisë do ta mbajë atë jashtë për shumë kohë, transmeton lexo.com.al.

Sa i përket të tjerëve, përkundër thirrjes telefonike të Biden me Kryeministrin irakian Mustafa al-Kadhimi, irakianët janë kryesisht JASHTË. Askush në Uashington nuk dëshiron të investojë në përpjekjen për të rregulluar politikën e Irakut. Dhe irakianët duan të shmangin të qenit një fushë b eteje midis Shteteve të Bashkuara dhe Iranit, kështu që edhe ata do të preferonin të ishin më shumë jashtë. Siria është JASHTË sepse askush nuk mund të kuptojë se çfarë të bëjë në lidhje me të, dhe ndoshta b ataku atje do të k onsumojë rusët. Autoriteti Kombëtar Palestinez është thuajse BRENDA por vetëm sepse është gjithmonë JASHTË. Administrata e Biden ka rivendosur marrëdhëniet me organin dhe diplomatët e saj do të vazhdojnë të kalojnë nëpër diskutime të pafundme me izraelitët dhe palestinezët për një zgjidhje me dy shtete që nuk do të ndodhë kurrë. Katari është BRENDA sepse nuk është Arabia Saudite dhe, natyrisht, Baza Ajrore Al Udeid është atje, megjithëse pyetjet në lidhje me marrëdhëniet e Doha-s me grupe të ndryshme islamike rreth rajonit, ndonjëherë, do të nxisin lidhjet e saj me Uashingtonin.  Sigurisht, gjërat do të ndryshojnë dhe surprizat nuk do të mungojnë. Planet më të mira të paraqitura shpesh shkojnë keq, kështu që mund të jetë e pamundur për Shtetet e Bashkuara të ulin rolin e tyre në Lindjen e Mesme. Nëse dhe kur të ndodhë ndonjë kvrizë, Uashingtoni do të përballet me të njëjtin grup partnerësh të vështirë, duke i bërë edhe ato vende që Shtetet e Bashkuara do të dëshironin të ishin JASHTË sërish BRENDA./ForeignPolicy/Lexo.com.al/e.c.