Nga Alfred Peza/ Lulzim Basha ka disa ditë që po rreket të bëjë fushatë elektorale, përmes një qasje “të re”, ku Edi Rama e ka dëshmuar se është i pakonkurueshëm. Jo vetëm në Shqipëri, por edhe në statistikat krahasuese ndërmjet liderëve Europianë, prej shumë e shumë vitesh. Është fjala për betejën politike përmes rrjeteve sociale.
Kryetari i Partisë Demokratike po hedh ditët e fundit në to disa postime, ku rreket të ofrojë me gojën e qytetarëve, problematika dhe fenomene të cilat bën kujdes që të japin mesazhin, se “vetëm kur ai të bëhet Kryeministër pas 25 prillit do marin fund njëherë e përgjithmonë në këtë vend!”
I bën aq keq dhe shpeshherë stonojnë aq shumë, sa në vend që ta dëmtojnë, ato e bëjnë Edi Ramën edhe më interesant në sytë e shqiptarëve të rrjetit të gjerë global. Sepse Kryeministri në vend që të shqetësohet, argëtohet me postimet e sfidantit të tij opozitar, aq sa i rishpërndan jo rrallëherë ashtu siç janë në adresat dhe llogaritë e tij.
Kjo qasje e fundit, nuk bën gjë tjetër, veçse dëshmon atë që e kemi ditur gjithmonë për Lulzim Bashën politikan. Ai është një lider aspak origjinal, aspak kreativ, karizmatik, me vizion dhe ide të qarta nga ata që bëjnë diferencën dhe që sjellin pashmangshmërisht ndryshimin. Sepse i mungon lidershipi që i arrin objektivat e mëdha politike, përmes një strategjie afatgjatë për të rikthyer opozitën në pushtet dhe për të realizuar më pas, edhe projektin e tij elektoral.
Një lider si Lulzim Basha meret për dore nga të tjerët, sepse nuk udhëhiqet nga instikti i tij, për të arritur tek pika që i ka caktuar vetes në horizontin politik të Shqipërisë. Kjo është arsyeja se përse nuk gjen tek profili i tij, tiparet e një udhëheqësi frymëzues në vijimësi, që herët ose vonë do të ngjitet në fron për ta qeverisur këtë vend.
Dikush duhet ta këshillojë Lulzim Bashën se e fundit gjë që e çon atë drejt fitores, është ta sulmojë për ta mundur Edi Ramën, me armët e tij më të forta. Përmes postimeve në rrjetet sociale, përmes produkteve kreative propogandistike dhe gjetjeve që përçojnë mesazhe që godasin menjëherë në mendjen dhe zemrën e publikut.
E kështu si ajo pika e ujit që e gërryen gurin, duke rënë mbi të pa u ndalur, edhe këto postime dhe kjo lloj qasje, nguliten njëherë e përgjithmonë tek votuesit shqiptarë të cilët e konfirmojnë këtë me votë, ditën e zgjedhjeve. Edi Rama ka një linjë të vetën, e cila është një kostante rritëse, që nga dita e parë që ka hyrë në politikë e deri më sot e kështu do të jetë, deri në fund.
Ndërsa Lulzim Basha është e kundërta e Kryeministrit të vendit, përsa i përket, mënyrës sesi kërkon të ndërtojë profilin e tij prej lideri politik të së ardhmes. Sepse ai herë bën Kryetarin e PD, e herë herë mbetet hija e Sali Berishës. Herë do të bëjë liderin e opozitës, e herë herë mbetet në hijen e Ilir Metës. Herë do të bëjë sfidantin e Edi Ramës dhe si për dreq, kërkon që ta realizojë të gjithën këtë, vetëm duke e imituar.
Nëse ka një gjë që kërkojnë njerëzit tek një lider, është që ai të jetë origjinal. Te jetë mundësisht unik. Të jetë vetëvetja. Të mos jetë hija e askujt tjetër. Aq më pak dytësi, apo matrioshka bijë, brenda matrioshkës së madhe mëmë. Nuk duhen shumë shembuj nga bota për ta kuptuar këtë, as nga historia e afërt, apo e largët.
Mjafton të kujtosh se edhe Sali Berisha është një lider origjinal. Edhe Fatos Nano ka qenë një i tillë. Edhe tani Edi Rama është gjithashtu. Kështu i ka patur Shqipëria liderët e saj që nga Ahmet Zogu dhe deri tek Enver Hoxha. Për ta mund të thuash çtë duash, por asnjërit nuk mund ti thuash dot, se nuk ishin vetëvetja. Origjinalë. Ndaj edhe e dominuan skenën politike të vendit.
Kjo është arsyeja se përse Lulzim Basha nuk ngjit. Nuk përbashkon. Nuk unifikon. Nuk e ngjiz dhe nuk e çon dot lart dallgën e madhe të ndryshimit politik dhe elektoral. Sepse një lider aspak origjinal si ai, nuk të frymëzon. Nuk të bën që ti shkosh pas, me sytë mbyllur, në të mirë dhe në të keq. Aq më tepër në Ballkan, e mbi të gjitha, në Shqipëri!
